زمینه و هدف: کمردرد یک بیماری چندوجهی و یک اختلال نسبتاً زودرس و رایج در میان پرسنل نظامی می­باشد که باعث ناتوانی، کاهش بهره وری و آمادگی رزمی نیروها، و افزایش هزینه ­های مراقبت های بهداشتی می­شود. لذا هدف این تحقیق بررسی عوامل خطرساز مرتبط با کمردرد در نیروهای پایور مذکر نظامی­ بود.
روش ها: این یک مطالعه مورد شاهدی بود که طی آن 250 فرد پایور نظامی مذکر مبتلا به کمردرد مزمن و 250 فرد نظامی سالم از طریق نمونه گیری غیراحتمالی ساده Simple Nonprobability  مورد بررسی قرارگرفتند. از پرسشنامه سه قسمتی ( اطلاعات فردی و دموگرافیک، اطلاعات شغلی، و اطلاعات بالینی) با سوالات بسته، پرسشنامه استاندارد JRPD، پرسشنامه HRA، برای ثبت داده­ها در هر دو گروه استفاده شد. آنالیز و بررسی ارتباط بین عوامل خطرساز مرتبط با کمردرد در هر دو گروه پرداخته شد.
یافته‌ها: سن، قد، وزن، سابقه کاری در دو گروه تفاوت آماری معناداری نداشت. متغیرهای رسته شغلی سخت (0/012=p)، سابقه کاری بالا (0/002=p)، فعالیتهای فیزیکی سنگین و متوالی (0/015=p)، و وجود پوسچر بد (0/034=p) ارتباط معنادار مثبت، و متغیرهای تمرینات ورزشی (0/003=p)، میزان BMI، (0/025=p)، سطح تحصیلات (0/005=p)، مصرف دخانیات (0/011=p)، مدت زمان ابتلا به کمردرد (0/003=p)، وجود دفورمیتی در ستون فقرات (0/002=p)، و سابقه قبلی درد (0/011=p) ارتباط معنادار منفی با ابتلاء به کمردرد در نیروهای پایور مذکرنظامی داشتند. بین متغیرهای میزان شدت درد، و داشتن درد انتشاری با ایجاد کمردرد نیز ارتباط معناداری پیدا نشد.

نتیجه‌گیری: متغیرهای رسته شغلی سخت، سابقه کاری بالا، فعالیتهای فیزیکی سنگین و متوالی، و وجود پوسچر بد، نداشتن تمرینات ورزشی، داشتن BMI بالا، مصرف دخانیات، مدت زمان ابتلا به کمردرد، وجود دفورمیتی در ستون فقرات، و سابقه درد قبلی درد از عوامل مهم خطر ساز مرتبط با کمردرد در نیروهای پایور مذکرنظامی می­باشند. بنظر می­رسد بتوان با کاهش میزان این عوامل از ایجاد ضایعات جدید و یا وسعت یافتن آنها جلوگیری نمود و از این طریق تلاش نمود تا سطح کارائی نیروهای نظامی را بهبود بخشید.