زمینه و هدف: اقدام به خودکشی به پدیده ای شایع تبدیل شده و زنگ هشداری برای جامعه است. هدف پژوهش بررسی رابطه کیفیت زندگی و هوش معنوی با افکار خودکشی در سربازان سردشت بود.
روش‌ها: جامعه آماری کلیه سربازان وظیفه شهرستان سردشت درسال 1395 بودند (به دلیل محرمانه بودن از ذکر آمار کل خودداری می شود) که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تعداد 246 نفر بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. به این صورت که از بین گردان‌های داخل و خارج شهر، 4 گردان، و از هر گردان، یک گروهان، به‌عنوان نمونه نهایی پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1989)، پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2008) و پرسشنامه افکار خودکشی بک بود.
یافته‌ها: کیفیت زندگی و مؤلفه‌های آن (سلامت جسمانی، روان‌شناختی، روابط اجتماعی و محیط زندگی) قادر به پیش‌بینی افکار خودکشی سربازان هستند و 19 درصد واریانس افکار خودکشی از طریق سلامت جسمانی، روان‌شناختی، روابط اجتماعی و محیط زندگی تبیین می‌شود. البته رابطه کیفیت زندگی با افکار خودکشی معکوس است. همچنین هوش معنوی و مؤلفه‌های آن (خود‌آگاهی متعالی، تجربیات معنوی، شکیبایی، و بخشش) نیز با افکار خودکشی رابطه معکوس معنادار دارند و 18 درصد واریانس افکار خودکشی توسط خودآگاهی متعالی، تجربیات معنوی، شکیبایی و بخشش تبیین می‌شود.
نتیجه‌گیری: می توان بیان داشت بهبود کیفیت زندگی و تقویت هوش معنوی در سربازان می‌تواند خطر خودکشی را در این گروه از افراد کاهش دهد.