|
مورچه گزیدگی نیروهای نظامی در سه جزیره ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک
|
| مهدی خوبدل*، کامران اکبرزاده، حسین جعفری، علی مهرابی توانا، علی موسوی جزایری، جواد رفیع نژاد، مرتضی ایزدی، علی علی اکبر اصفهانی، یونس جهانی، محمد نوبخت، محمد مهدی بهمنی، مرتضی رحیمی |
| ، khoobdel@yahoo.com |
|
|
چکیده: (19366 مشاهده) |
چکیده اهداف: مورچه‌هایی که توانایی گزش و نیش‌زدن و تزریق سم به بدن انسان را دارند، تحت عنوان مورچههای نیشزن نامیده می‌شوند. این مطالعه با هدف شناسایی و تشخیص مورچههای نیشزن، بررسی شیوع نیشخوردگی و عوامل اپیدمیولوژیک مرتبط با آن در سه جزیره ایرانی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی انجام شد. روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی از بهمن سال 1388 تا تیر 1389 در سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی روی 318 نفر نظامی که به‌روش تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. صید مورچههای نیشزن با روش صید فعال و دستی صورت گرفت. تعیین شیوع و وضعیت مورچه گزیدگی به کمک تکمیل پرسش‌نامه انجام شد. دادهها با روشهای آماری توصیفی و آزمونهای استنباطی شامل آزمون مجذور کای، منویتنی، ضریب همبستگی اسپیرمن و گاما بهکمک نرمافزار SPSS 12 انجام شد. یافتهها: گونه مورچه نیشزن، پاکیکوندیلا سنارنسیس مایر، 1862 تعیین شد. شیوع مورچهگزیدگی بهطور میانگین، 1/70% برآورد شد و شیوع فصلی آن در سه جزیره دارای الگوی یکسان و در بهار و تابستان شایعتر بود. 4/84% از موارد نیز در اندامهای حرکتی بود. مهم‌ترین علایم شامل احساس درد، خارش شدید و التهاب موضع و در برخی موارد با تشکیل تاول همراه بود. نتیجهگیری: مورچهگزیدگی در جزایر مورد مطالعه اگرچه خطرناک نبوده و به شوک و مرگ منتهی نمیشود، ولی باعث ایجاد درد و خارش و سوزش زیاد و نیز سلب آسایش و کاهش کارآیی سربازان میشود، بنابراین اقدامات پیشگیرانه و نیز کنترل این مورچهها میبایست انجام گیرد. |
|
| واژه‌های کلیدی: مورچه نیش زن، خلیج فارس، نظامی، ایران، ابوموسی، تنب بزرگ و کوچک |
|
|
متن کامل [PDF 662 kb]
(9901 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
طب نظامی
دریافت: 1390/4/11 | پذیرش: 1390/11/10 | انتشار: 1391/4/25
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
