اهداف: خودکشی در بین سربازان تصادفی نیست و در نتیجه جریانی از اندیشه‌ها، رفتارها، موقعیت‌ها و روابط بین فردی که اغلب ریشه در قبل از شروع دوره سربازی دارند رخ می‌دهد. تحقیق حاضر با هدف تعیین عوامل زمینه‌ساز خودکشی و خودزنی در سربازان یکی از نیروهای نظامی انجام شد.

  روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی روی تمامی سربازان یکی از نیروهای نظامی که از سال 1383 تا 1386 اقدام به خودزنی و خودکشی نموده بودند، انجام شد. نمونه‌ها به شیوه سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه محقق‌ساخته بود. اطلاعات مورد نیاز از پرونده‌های خودکشی و خودزنی نمونه‌ها استخراج شد و با استفاده از نرم‌افزار SPSS 17 و روش‌های آماری توصیفی و استنباطی شامل آزمون مجذور کای تحلیل شد.

  یافته‌ها: 44% نمونه‌ها سابقه اقدام قبلی به خودکشی یا خودزنی داشتند. شایع‌ترین عوامل مشترک زمینه‌ساز خودکشی و خودزنی در این مطالعه اختلالات روانی 2/37%، مشکلات خانوادگی 7/36%، ناسازگاری با همکاران و محیط کاری 8/13% بود. بیشترین فراوانی خودکشی و خودزنی‌ها مربوط به فصل زمستان بود. روش مورد استفاده سلاح گرم 9/49%، سلاح سرد 2/25%، خوردن دارو 5/18%، حلق‌آویزکردن خود 4/4%، خوردن نفت و مایع دستشویی 2/1% و پرش از بلندی 9/0% بود.

  نتیجه‌گیری: با توجه به عوامل زمینه‌ساز به‌دست‌آمده، بایستی افراد در بدو ورود به محیط‌های نظامی و همچنین به‌صورت دوره‌ای منظم و به‌دقت مورد بررسی قرار گیرند و مداخلات مناسب پیشگیری از خودکشی از قبیل آموزش، مشاوره و روان‌درمانی برای آنان انجام شود.