هدف این پژوهش تعیین رابطه بین رویدادهای استرس‌زای زندگی و روش‌های مقابله‌ای با عود اختلال‌های استرسی پس از ضربه در گروهی از جانبازان می‌باشد. در این پژوهش 100 جانباز ، 50 جانباز با عود اختلال استرسی پس از ضربه و 50 جانباز بدون عود، به روش غیراحتمالی برحسب مشخصه‌های تقریباً همانند برگزیده شدند، و با استفاده از پرسشنامه رویدادهای اساسی زندگی و پرسشنامه راه‌های مقابله‌ای مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل یافته‌ها‌ از آزمون t استفاده شد. نتایج نشان داد که جانبازان با عود PTSD ، نسبت به جانبازان بدون عود، رویدادهای استرس‌زای بیشتری را تجربه کردند [t (98)= 39.6, P < 0.001] و از نظر استفاده از روش‌های مقابله‌ای با یکدیگر تفاوت آمــاری معنی‌داری دارنـد [t(98)= 7.2, P < 0.001] . از نــظر مقابله، گروه جانبــازان با عود PTSD بیشتر از روش‌ مقابـله‌ای گریز – اجتناب استفاده می‌کنند. یافته‌ها همگی با ساخت نظری لازاروس و فولکمن هم‌خوان است . به‌نظر می‌رسد که مقابله با رویدادهای استرس‌زای شخصی، به علت عدم حمایت دیگران، دشوار ‌باشد و همین امر سبب تسریع دوره‌های عود ‌شود.