مرکز تحقیقات فیزیولوژی ورزشی، انستیتو سبک زندگی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران ، shakibaee.abolfazl@yahoo.com
چکیده: (1887 مشاهده)
زمینه و هدف: بیش از صد هزار نفر از جانبازان ایران از آسیبهای شیمیایی ناشی از گاز خردل رنج میبرند. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت ترکیب بدن در جانبازان شیمیایی مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن انجام شد. روشها: مطالعه حاضر از نوع پژوهش مقطعی است. 97 نفر از جانبازان شیمیایی شهر کرج که مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن بودند، وارد مطالعه شدند. بر اساس پارامترهای اسپیرومتری، بیماران به دو گروه شدت بیماری کم و متوسط به بالا تقسیم شدند. پارامترهای موردنظر در ارزیابی ترکیب بدن با استفاده از تکنیک آنالیز امپدانس بیوالکتریکال مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافتهها: میانگین سن، قد، وزن جانبازان، به ترتیب 3/86±49/19 سال، 6/11±171/85 سانتی‌متر و 11/09±79/24 کیلوگرم بود. 65/6% از آنان دارای اضافه وزن و یا چاقی بودند. بر اساس شاخصهای اسپیرومتری، 55/7% (54نفر) از جانبازان دارای شدت بیماری کم و 44/3% (43نفر) از آنها دارای شدت بیماری متوسط به بالا بودند. بین جانبازان شیمیایی مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن با شدت کم و شدت متوسط به بالا در شاخصهای توده بدون چربی کل بدن (0/031p=)، توده عضلانی کل بدن (0/026p=) و آب کل بدن (0/031p=) اختلاف معنیداری وجود دارد و هر سه شاخص در گروه جانبازان با شدت بیماری متوسط به بالا، میانگین بالاتری نسبت به جانبازان با شدت بیماری کم داشتهاند. اما در شاخص توده چربی بین دو گروه تفاوت معنیداری مشاهده نشد (0/527p=). نتیجهگیری: بر اساس نتایج این مطالعه، شدت بیماری در جانبازان شیمیایی مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن بر شاخصهای ترکیب بدن توده بدون چربی و توده عضلانی یک اثر افزایشی داشته است.
Salesi M, Alishiri G H, Shahriary A, Elhaei A, Shakibaee A. Comparison of Body Composition Indices of Chemical Warfare Veterans with Chronic Pulmonary Obstruction in Patients with Low and Moderate to High Disease Severity. J Mil Med 2020; 22 (8) :837-843 URL: http://militarymedj.ir/article-1-2308-fa.html
ثالثی محمود، علیشیری غلامحسین، شهریاری علیرضا، الهائی امیر، شکیبائی ابوالفضل. مقایسه شاخصهای ترکیب بدن جانبازان شیمیایی مبتلا به انسداد ریوی مزمن در بیماران با شدت بیماری کم و متوسط به بالا. مجله طب نظامی 1399; 22 (8) :843-837
